"Mijn naam is Sandra Bevers, ik ben mijn hele leven al op zoek geweest naar mezelf."
Ik ben in deze wereld terecht gekomen en ondanks dat ik weet dat ik hier moet zijn, heb ik nooit echt hier kunnen zijn. Ik paste er niet tussen en voelde me niet op mijn plek.
Ik vond niet de mensen waar bij ik me fijn voelde en waar bij mezelf kon zijn. Het was altijd een gevecht met mezelf om de dag door te komen. Ik probeerde me aan te passen en het iedereen naar de zin te maken om conflicten te vermijden. Daardoor ging ik continu over mijn grenzen en verdwenen ze zelfs bijna helemaal. Ik was mezelf volledig kwijt.
Rond mijn 20ste levensjaar ben ik heel bewust op zoek gegaan. Ik had niet echt een idee wat ik precies zocht, maar ik wist dat het ergens was en dat ik het nodig had om te kunnen overleven. Om mezelf te kunnen zijn en te kunnen doen wat ik echt graag zou willen doen, moest ik uit mijn eigen gevangenis zien te komen. Al had ik er toen nog geen idee van wat ik graag zou willen doen.
Op mijn 28ste ben ik bevallen van mijn eerste kindje. Deze fantastische ervaring gaf mij niet alleen een prachtige dochter maar ook heel veel verantwoordelijkheidsgevoel. Dat drukte echt zwaar op mij. Ik was me ook heel bewust van de ongeschreven erfenis die je meekrijgt van je ouders en voorouders. Daarnaast kreeg ik ineens de beschikking over mijn gaven. Nu wist ik zeker dat ik iets moest veranderen. Plots moest ik leren omgaan met alles wat ik had gekregen en met alles wat me was overkomen. Daarnaast wilde ik ook anders met mijn kind omgaan dan dat ik tot nu toe in mijn omgeving had gezien. Ik wilde bewust worden, bewust van wat ik voelde en wilde. Ik wilde niet meer onbewust meegaan met wat anderen doen of met wat me geleerd is, maar bewust weten waarom ik iets wil doen en hoe ik me daarbij voel.
Een jaar later ben ik bevallen van een kindje dat is overleden. Dit was een moeilijke periode en ik kwam in een depressie terecht. Het leverde mij echter ook vele belangrijke inzichten op. Welke belangrijke inzichten? Namelijk dat ik zelf een keus heb in hoe ik me voel en hoe ik kan omgaan met de dingen die mij overkomen. Hier maakte ik de keus dat ik het anders wilde doen, dat ik niet depressief wilde zijn. Er moest een manier zijn om hier uit te komen.
Al die jaren deed ik dingen graag op mijn manier. Dit leidde soms tot veel onbegrip. Toch voelde het ergens ook goed om op het op mijn manier te doen. Hier moest ik mee doorgaan. Ik kwam tot de conclusie dat ik het meeste zelf moest doen. Deze manier van denken bleek goed te werken. Langzaam kwam ik uit mijn depressie en bleek in staat om mijn angsten los te laten en weer redelijk te kunnen functioneren. Ik was nog lang niet waar ik wilde zijn, maar het begin was gemaakt. Inmiddels heb ik mijn vijfde en laatste kindje gekregen en toen heb ik besloten dat ik nu echt de tijd moest nemen om te vinden wat ik nodig had. Al die jaren liep ik vast en had ik heel erg de behoefte aan iets wat wel bij mij paste.
Ik ben begonnen met een opleiding in coaching en kwam voor het eerst in aanraking met dat waar ik zo naar op zoek was. Deze opleiding bracht me een heel andere kijk op het leven en dit hielp mij weer een stapje verder. Het duurde nog een paar jaren voor ik ook echt verder kon. Ik moest nog veel loslaten, mijn jeugd verwerken, het verlies van mijn kindje verwerken, mijn scheiding verwerken en ondertussen groeien en werken. Met de juiste hulpmiddelen en doorzettingsvermogen kon ik groeien en mezelf ontwikkelen tot waar ik nu ben. Ik ben dan ook heel erg dankbaar voor alle hulp, maar ook voor alles wat me is overkomen. Zonder deze ervaringen was ik nooit zover gekomen. Ik weet nu wat ik wil, en hoe ik in het leven wil staan. Ik weet wat ik weet, en hoe ik aan die informatie kom, en ik weet ook dat ik anderen er mee kan helpen.
Door al mijn ervaringen, zowel de mooie als de moeilijke, ben ik me gaan realiseren dat ik niet in de schaduw wilde leven. Ik wilde leven vanuit het licht en alles uit het leven halen en genieten. Daar was een belangrijke verandering voor nodig. Ik wil het negatieve omzetten naar het positieve.
Dit was een belangrijke ommekeer in mijn gedachten en in mijn energie. Ik wil positief in het leven staan om te ontdekken wie ik eigenlijk ben en wat ik allemaal kan. Door bewust te zijn kon ik zien wat ik los mocht laten en wat ik nodig heb. Door alles om me heen zo positief mogelijk te benaderen, bestaat het leven ineens uit mogelijkheden en mooie ontmoetingen. Dat wat ik nodig had om te groeien, te leren en los te laten kwam op mijn pad. Door deze inzichten kon ik verstikkende contacten loslaten en de ruimte nemen om echt voor mijn gevoel te gaan. Zo kon ik zien waar ik naartoe wilde. Nu heb ik zicht op mijn toekomst en mijn pad ernaar toe.
Ik loop niet meer vast maar loop ergens naartoe, en dat voelt goed.
